RAFAEL POMBO: ชีวประวัติสไตล์ผลงานวลี - ประวัติโดยสังเขป - 2025

Rafael Pombo (1833-1912) เป็นนักเขียนนักกวีนักเขียนเรื่องสั้นนักเขียนนักแปลและนักการทูตชาวโคลอมเบีย เขาถือเป็นกวีที่โดดเด่นที่สุดคนหนึ่งในศตวรรษที่ 19 ในประเทศของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปเรื่องราวของเด็ก ๆ ของเขาก็บดบังคุณภาพโคลงสั้น ๆ ของเขาและนั่นทำให้เขาเป็นที่รู้จักมากขึ้นจากการผลิตเรื่องเล่าของเขา

ผลงานวรรณกรรมของJosé Rafael de Pombo y Rebolledo โดดเด่นด้วยความโดดเด่นของภาษาที่ได้รับการเพาะปลูกแม่นยำและแสดงออก กวีนิพนธ์ของเขาเข้าสู่ขบวนการแนวจินตนิยมและโดดเด่นในเรื่องของเนื้อหาที่สะท้อนความคิดอัตวิสัยอารมณ์และปรัชญาในบางครั้ง ผู้เขียนเขียนเกี่ยวกับพระเจ้าผู้หญิงธรรมชาติและความรัก

นกพิราบราฟาเอล ที่มา: http://www.lablaa.org/ ผ่าน Wikimedia Commons

เกี่ยวกับงานของเขาที่มุ่งเป้าไปที่เด็กเรื่องราวที่พัฒนาทางปัญญานี้มีเนื้อหาทางการศึกษาและเต็มไปด้วยคุณค่า เต็มไปด้วยจินตนาการความสง่างามและความคิดสร้างสรรค์ ชื่อที่รู้จักกันดี ได้แก่ หญิงชราผู้น่าสงสารSimón the bobito แมวโจรและลูกอ๊อดเดิน

ชีวประวัติ

เกิดและครอบครัว

José Rafael Pombo เกิดเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. นักเขียนมาจากครอบครัวที่มีวัฒนธรรมและร่ำรวย พ่อแม่ของเขาเป็นนักการเมืองนักการทูตและนักข่าว Lino de Pombo O'Donell (ผู้ลงนามในสนธิสัญญา Pombo-Michelena อันเก่าแก่เกี่ยวกับขีด จำกัด กับเวเนซุเอลา) และ Ana María Rebolledo

การศึกษา

ปีแรกของการฝึกอบรมด้านการศึกษาของ Rafael Pombo อยู่ในความดูแลของแม่ของเขา Ana María Rebolledo ในวัยเด็กของเขาเป็นช่วงที่เขามีรสนิยมในการอ่านและเขียนบทกวีและเมื่ออายุสิบขวบเขาก็เริ่มเขียนโองการแรกของเขา

หลังจากการฝึกอบรมที่เขาได้รับจากแม่ของเขา Pombo ยังคงดำเนินกระบวนการเรียนรู้ที่เซมินารีในบ้านเกิดของเขา เขาได้รับความรู้เป็นภาษาละตินที่นั่นทำให้เขาสามารถแปลวรรณกรรมคลาสสิกยอดเยี่ยมในช่วงชีวิตการทำงาน

หลังจากนั้นนักเขียนได้ศึกษาด้านมนุษยศาสตร์ที่ Colegio Mayor Nuestra Señora del Rosario และสำเร็จการศึกษาเป็นวิศวกรจาก Colegio Militar ในปี พ.ศ. 2391

งานแรก

แม้ว่าปอมโบจะไม่ได้อุทิศตัวเองให้กับการฝึกฝนด้านวิศวกรรมอย่างเต็มที่ แต่เมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งจบการศึกษาในหลายโครงการเพื่อความสวยงามของโบโกตา ในขั้นตอนนั้นเขาได้เข้าร่วม Philotemic Society

นอกจากนี้ในเวลานั้นนักเขียนยังทำงานร่วมกันในหนังสือพิมพ์ El Día, El Heraldo, La América, La Nueva Era และ El Filotémico ในสื่อสิ่งพิมพ์ล่าสุดเขาได้ตีพิมพ์บทกวีชิ้นแรกของเขาที่ลงนามด้วยนามแฝงว่า "Firatelio"

สภาพอากาศPopayán

Pombo ไปที่Popayánเพื่อใช้เวลาอยู่กับทรัพย์สินของครอบครัว เขาลงทุนเวลาในการอ่านและเขียนที่นั่น นั่นคือช่วงเวลาที่เขาได้พัฒนาบทกวีที่มีชื่อเสียงที่สุด 2 เรื่องคือความรักของฉันและแก้วไวน์ซึ่งทั้งคู่เขียนภายใต้นามแฝง "Edda"

ผู้เขียนสร้างสิ่งพิมพ์ La Siesta ในปี พ.ศ. 2395 ใน บริษัท ของเพื่อนทางปัญญาของเขาJoséMaría Vergara y Vergara และJosé Eusebio Caro หนังสือพิมพ์มีเนื้อหาเกี่ยวกับวรรณกรรมและกระแสแนวโรแมนติกมีชัย

อาชีพทางการทูต

ราฟาเอลปอมโบเริ่มอาชีพทางการทูตในปี พ.ศ. 2398 ซึ่งเป็นปีที่เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นเลขานุการกระทรวงการต่างประเทศโคลอมเบียในนิวยอร์ก นอกเหนือจากงานทางการเมืองแล้วนักเขียนก็ได้พัฒนางานวรรณกรรมของเขา เขาใช้เวลา จำกัด ในฟิลาเดลเฟียและวอชิงตันในฐานะกงสุล

ตอนนั้นปอมโบได้รับการว่าจ้างจาก บริษัท ให้แปลเพลงเด็กจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาสเปน ผลงานชิ้นสุดท้ายคือผลงาน Painted Tales for Children และ Moral Tales for Formal Children ระหว่างปี 1867 ถึง 1869 ปัญญาชนอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาสิบเจ็ดปีและเป็นช่วงที่มีประสิทธิผลมากที่สุด

กลับไปที่โบโกตา

นักเขียนชาวโคลอมเบียเดินทางกลับประเทศของเขาในปี พ.ศ. 2415 และเข้าร่วมงานวรรณกรรมและวารสารศาสตร์ในช่วงนั้นอย่างรวดเร็ว เขาทำงานเป็นนักแปลทำงานและก่อตั้งหนังสือพิมพ์หลายฉบับ สื่อสิ่งพิมพ์ของ Pombo ที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ El Centro และ El Cartucho

หนึ่งปีหลังจากตั้งรกรากในโบโกตาปัญญาชนได้เสนอและประสบความสำเร็จในการจัดตั้งสถาบันวิจิตรศิลป์ทั่วไป ในขณะเดียวกันเขาก็เริ่มทำงานในหนังสือพิมพ์ La Escuela Normal ซึ่งขึ้นอยู่กับหน่วยงาน Public Instruction

การตีพิมพ์บทกวีทางศาสนา

ความสามารถด้านกวีนิพนธ์ของปอมโบนั้นครอบคลุมประเด็นทางศาสนา ดังนั้นในปีพ. ศ. 2420 สิ่งพิมพ์ El 8 de Diciembre ซึ่งเป็นจุลสารที่มีโองการทางศาสนาซึ่งก่อนหน้านี้ได้รับการอนุมัติจากลำดับชั้นของสงฆ์แห่งโบโกตาจึงได้รับการเปิดเผย ในงานนี้เขาให้สัตยาบันคุณภาพทางภาษาและพลังที่แสดงออกของเขา

ช่วงเวลาที่ยากลำบาก

Rafael Pombo ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากแผลในปี 1879 ด้วยเหตุนี้เขาจึงนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตามผู้เขียนพยายามอย่างมากพอที่จะแปล The Odes of Horace

สภาพสุขภาพที่เขาจมอยู่ทำให้เขามองหาวิธีแก้ปัญหาด้วยยาชีวจิต หลังจากนอนอยู่บนเตียงหลายปีในปีพ. ศ. 2426 แพทย์กาเบรียลอูจูเอตาสามารถรักษาเขาได้และนั่นเป็นแรงจูงใจให้เขาเข้าร่วมสมาคมชีวจิตแห่งโคลอมเบีย ในช่วงเวลานั้นเขาอุทิศตัวเองให้กับการเขียนเกี่ยวกับธรรมชาติบำบัดและต้องสูญเสียแม่ของเขาไป

การยอมรับผลงานวรรณกรรมของเขา

งานวรรณกรรมของราฟาเอลปอมโบเป็นหนึ่งในผลงานที่โดดเด่นที่สุดในประเทศของเขาและทำให้เขาได้รับการยอมรับจากนักวิชาการนักวิจารณ์และสาธารณชน นี่คือวิธีที่เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกของ Academy of History ในปี 1902

ต่อมาเขาได้รับการยอมรับด้วยรางวัลกวีแห่งชาติหลังจากมีการจ่ายส่วยให้เขาเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2448 ที่โรงละคร Teatro Colónในโบโกตา

ปีสุดท้ายและความตาย

ชีวิตของ Pombo อุทิศให้กับงานวรรณกรรมและงานสื่อสารมวลชน แม้ว่าเขาจะเป็นกวีที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่งในโคลอมเบีย แต่ผลงานที่เป็นที่รู้จักกันดีของเขาคือเนื้อหาสำหรับเด็ก ปีสุดท้ายของเขาทุ่มเทให้กับการเขียนเรื่องราวและนิทาน

สุสานของราฟาเอลปอมโบ ที่มา: Baiji ผ่าน Wikimedia Commons

เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 นักเขียนได้เข้าเรียนที่สถาบันภาษาโคลอมเบีย ตอนนั้นสุขภาพทางสติปัญญาเริ่มลดลง ราฟาเอลปอมโบเสียชีวิตเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2455 ในเมืองที่เขาเกิดเขาอายุเจ็ดสิบแปดปี ศพของเขาถูกฝังในสุสานกลางของเมืองหลวงโคลอมเบีย

สไตล์

รูปแบบการประพันธ์ของ Rafael Pombo อยู่ในกรอบแนวจินตนิยม ผู้เขียนใช้ภาษาที่มีวัฒนธรรมชัดเจนแม่นยำและแสดงออกในบทกวีและเรื่องราวของเขา ในผลงานของเขามีการแสดงตัวตนการไตร่ตรองและอารมณ์อ่อนไหว

อิทธิพลหลักของนักเขียนชาวโคลอมเบียคนนี้ ได้แก่ Víctor Hugo, José Zorrilla, Byron และละตินคลาสสิก

บทกวี

ผลงานบทกวีของ Pombo มีลักษณะเฉพาะด้วยการใช้ภาษาที่ชัดเจนและแสดงออกซึ่งได้รับการพัฒนาขึ้นในกระแสโรแมนติก ในเนื้อเพลงของเขามีความรู้มากมายเกี่ยวกับภาษาและรูปแบบของมันเป็นหลักฐาน

การจัดการทรัพยากรทางภาษาอย่างลึกซึ้งของ Pombo ทำให้เขาสามารถเขียนบทกลอนบทกวีเพลงเพลงสวดและบทกวี

กวีมีความสามารถในการจัดการและประยุกต์ใช้เมตริกทุกประเภทที่ใช้ในศตวรรษที่สิบเก้าซึ่งทำให้งานของเขามีความคิดสร้างสรรค์และมีชีวิตชีวา หัวข้อที่พบบ่อยที่สุดในโองการของ Rafael Pombo ได้แก่ ความรักผู้หญิงพระเจ้าธรรมชาติเวทย์มนต์และความเหงา

เรื่องราวของเด็ก ๆ

เรื่องราวสำหรับเด็กของ Pombo โดดเด่นและยังคงใช้ได้กับเนื้อหาที่ยอดเยี่ยมน่าประหลาดใจและเป็นต้นฉบับ ผู้เขียนใช้ภาษาที่มีวัฒนธรรมชัดเจนและสนุกสนานเพื่อดึงดูดเด็ก ๆ ให้อ่านหนังสือ ในคำบรรยายของเขาเขาสะท้อนความคิดของเขาในการปลุกความอยากรู้อยากเห็นของเด็ก ๆ ผ่านจินตนาการ

เนื้อหาของเรื่องราวของ Rafael Pombo มุ่งเน้นไปที่การสอนเด็กทารกเกี่ยวกับแง่มุมต่างๆของชีวิตตั้งแต่ด้านการศึกษาสันทนาการและพลวัต ความสง่างามความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการเป็นลักษณะเด่นในงานเล่าเรื่องของนักเขียนชาวโคลอมเบียที่มีชื่อเสียงคนนี้

เล่น

งานของ Rafael Pombo ได้รับการพัฒนาในสามขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ในชีวิตของเขา ครั้งแรกตรงกับปีแรกของเขาในวัยหนุ่มสาวในเมืองโบโกตาซึ่งในเวลานั้นเขาได้ตีพิมพ์บทกวีหลวม ๆ หลายเล่มในสื่อสิ่งพิมพ์และ The Hours of Darkness ที่เป็นที่รู้จักในปี 1855

ช่วงที่สองของชีวิตวรรณกรรมของ Pombo เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริการะหว่างภารกิจทางการทูตระหว่างปีพ. ศ. 2398 ถึง 2415

สำนักงานใหญ่ของมูลนิธิราฟาเอลปอมโบซึ่งเป็นบ้านเกิดของนักเขียน ที่มา: Baiji ผ่าน Wikimedia Commons

ในที่สุดคนที่สามก็ถูกจับอีกครั้งในเมืองที่เขาเกิดตั้งแต่ปีพ. ศ. 2415 จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต นี่คือหนังสือบางส่วนที่จัดพิมพ์โดยนักเขียนและรายชื่อเรื่องราวยอดนิยมของเขา

เรื่องราวต่อไปนี้ยังโดดเด่น

Lino de Pombo พ่อของนักเขียน ที่มา: Culture Bank of the Republic ผ่าน Wikimedia Commons

บทกวี

คำอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับผลงานของเขา

ชั่วโมงแห่งความมืด

เป็นหนึ่งในบทกวีที่มีชื่อเสียงที่สุดของราฟาเอลปอมโบและเขาพัฒนาขึ้นเมื่อเขาอายุยี่สิบสองปี ผลงานชิ้นนี้ประกอบด้วยหกสิบเอ็ดในสิบซึ่งเขาได้สะท้อนความรู้สึกสิ้นหวังและความปวดร้าวอันเนื่องมาจากสภาวะสุขภาพที่เขาต้องทนทุกข์ทรมานมาเป็นเวลานาน

บทกวีถูกสร้างขึ้นในแนวจินตนิยมและใช้ภาษาที่มีวัฒนธรรมและแสดงออกตามแบบฉบับวรรณกรรมของเขา

ส่วน

"โอ้สิ่งลึกลับที่น่ากลัว

นี่คือการดำรงอยู่!

เปิดเผยความรู้สึกผิดกับฉันบ้าง!

พูดกับฉันพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่!

มีฉันไม่รู้ว่าน่ากลัวแค่ไหน

ในความเป็นอยู่ของเรา

ทำไมฉันถึงมาเกิด

ใครบังคับให้ฉันต้องทนทุกข์

ใครให้กฎศัตรูนั้น

จะต้องทนทุกข์ทรมาน?

ถ้าฉันไม่มีอะไร

ทำไมฉันถึงมาจากไหนไม่รู้

เพื่อดำเนินการชั่วโมงที่ลดลง

ชีวิตของฉันเริ่มต้นที่ไหน

และเมื่อสำเร็จแล้ว

มันเป็นความประหลาดใจที่ร้ายแรง

ทำไมคนเดียวกับที่กำหนดไว้

เขาไม่มาเพื่อปลดปล่อยฉันจากเขาเหรอ?

เรื่องต้องโหลด

สิ่งที่ดีที่ฉันประท้วง?

… ทำไมฉันถึงอยู่ที่ไหน

กับชีวิตนี้ที่ฉันมี

โดยไม่รู้ว่าฉันมาจากไหน

โดยไม่รู้ว่าฉันจะไปไหน…? …”.

ไปไนแองการ่า

บทกวีนี้จัดทำโดยนักเขียนชาวโคลอมเบียในช่วงที่เขาอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา ปอมโบนอกเหนือจากการยกระดับภูมิทัศน์ธรรมชาติของไนแอการาแล้วยังมีการเปรียบเทียบในแง่มุมของชีวิตอีกด้วย

ในงานนี้ผู้เขียนได้พูดถึงแก่นแท้ของธรรมชาติด้วยสิ่งประดิษฐ์และผิวเผิน นั่นทำให้เขามีเนื้อหาเกี่ยวกับการไตร่ตรองเชิงปรัชญา

ส่วน

“ มีอีกแล้ว … คาถาเดียวกัน

เมื่อหลายปีก่อนฉันรู้จักสัตว์ประหลาดแห่งความสง่างาม

ขาว, น่าสนใจ, มหาศาล, ออกัสตัส,

สุลต่านแห่งทอร์เรนต์

สปริงและความเงียบสงบในความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ของคุณ

คุณอยู่ที่นั่นเสมอ Niagara! ยืนต้น

ในความมึนงงคงที่ของคุณในอาการเวียนศีรษะนั้น

ด้วยเจตจำนงอันยิ่งใหญ่โดยไม่เหนื่อยล้า

ไม่เคยจากคุณหรือผู้ชายที่จะชื่นชมคุณ

…พระเจ้าจะเหนื่อยไหม? อา! เท่าที่

มีเสน่ห์ร้ายแรงจุดเริ่มต้นที่น่าเศร้า

จากความเฉื่อยเป็นศัตรูกับพระเจ้าเชื้อโรคแห่งความตาย

วิญญาณที่ถูกลักพาตัว

ของกระแสที่มีชีวิตชีวา …

ในตัวคุณดูเหมือนว่าโลกจะเริ่มต้นขึ้น

ปล่อยมือของนิรันดร์

เพื่อดำเนินการตามแนวทางอันเป็นนิรันดร์

ผ่านอีเธอร์ลึก

คุณคือท้องฟ้าที่จะปกคลุมโลก

คุณลงมาและปกคลุมไปด้วยเมฆสีขาว

ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าลงมาพร้อมกับคุณ…”

เอลวิร่าเทรซี่

ผลงานบทกวีของปอมโบนี้เกี่ยวกับความรักและความไร้เดียงสาชั่วนิรันดร์ นักเขียนที่มีภาษาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ได้แสดงความรู้สึกของเขาต่อหญิงสาวผู้ตั้งชื่อบทกวีและชีวิตของเขาจบลงเมื่อเธออายุเพียงสิบห้าปี

มันเป็นความรักที่หรูหราสำหรับผู้หญิง แต่เหนือสิ่งอื่นใดสำหรับความรู้สึกที่จากไปโดยไม่ได้รับความสมบูรณ์เต็มที่ ราฟาเอลปอมโบวางผู้หญิงไว้ในที่สูงเกือบจะศักดิ์สิทธิ์ สำหรับเขาแล้วมันคือจำนวนรวมของการสร้างและพลังดึงดูดที่ไม่อาจระงับได้

ส่วน

“ ที่นี่สวยที่สุดในรอบปี

วัน,

คู่ควรกับสรวงสวรรค์! เป็นช่วงแรก ๆ

ทักทายว่าฤดูใบไม้ร่วงส่งเรามา

เป็นคำอำลาที่ฤดูร้อนให้เรา!

คลื่นแสงบริสุทธิ์ส่องแสง

ห้องนอนสีขาวของ Elvira แสนหวาน

นกที่รักร้องเพลง

เซเฟอร์ผู้หอมกรุ่นถอนหายใจ

นี่คือคนแต่งตัวของเธอ: ฉันยังรู้

shudders

รูปทรงที่บริสุทธิ์น่าสัมผัส

อ่อนนุ่ม.

นี่คือมารดาของพระเยซูดูเหมือนว่า

ฟังคำอธิษฐานของคุณ

โลงศพอยู่ตรงกลางผ้า

คริสต์!

ศพ! พระเจ้า! …เอลวิร่า! …

มันคือเธอ!

ฉันได้เห็นเธอที่สวยงามอย่างมีความสุขเมื่อวานนี้

และวันนี้? … hela ที่นั่น … เท่านั้น

สวย!…".

หญิงชราผู้น่าสงสาร

เป็นผลงานที่รู้จักกันดีที่สุดชิ้นหนึ่งของ Rafael Pombo โดยมีเป้าหมายเพื่อเด็ก ๆ และปัจจุบันมีผลบังคับใช้มาก เป็นบทบรรยายเกี่ยวกับชีวิตของหญิงชราคนหนึ่งซึ่งแม้เธอจะมีชีวิตเหลือเพียงไม่กี่ปี แต่เธอก็มีอาหารมากมาย

ข้อความนี้เขียนด้วยภาษาที่เรียบง่ายและเข้าใจง่าย มันเต็มไปด้วยอารมณ์ขันและการประชดเพราะเนื้อหาขัดแย้งกับชื่อที่ผู้แต่งกำหนด

ส่วน

"กาลครั้งหนึ่งหญิงชรา

ไม่มีอะไรจะกิน

แต่เนื้อสัตว์ผลไม้ขนม

เค้กไข่ขนมปังและปลา

เขาดื่มน้ำซุปช็อกโกแลต

นมไวน์ชาและกาแฟ

และสิ่งที่น่าสงสารหาไม่พบ

กินอะไรหรือดื่มอะไร

… ความอยากอาหารไม่เคยมี

กินข้าวเสร็จ

และเขาไม่ได้มีสุขภาพที่สมบูรณ์

เมื่อเขาไม่สบาย

เขาเสียชีวิตด้วยริ้วรอย

ค่อมแล้วเหมือนสาม

และไม่เคยบ่นอีกเลย

ไม่ได้มาจากความหิวหรือกระหาย

และหญิงชราที่น่าสงสารคนนี้

เมื่อเขาตายเขาก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

ออนซ์อะไรอัญมณีที่ดินบ้าน

แมวแปดตัวและเต่า

นอนหลับอย่างสงบและพระเจ้าอนุญาต

ที่เราสามารถเพลิดเพลินได้

ความยากจนของคนยากจนนี้

และตายด้วยความชั่วร้ายเดียวกัน”.

ส่วนของ

“ Simón the Bobito เรียกว่าพ่อครัวขนม:

มาดูเค้กกันอยากลอง!

- ใช่อีกคนพูด แต่ก่อนอื่นฉันต้องการ

ดูว่าไพน์ที่คุณต้องจ่าย

เขามองหา Simoncito ในกระเป๋าของเขา

และพูดว่า: คุณจะเห็น! ฉันไม่ได้มีหน่วยเดียว

Simón Bobito ชอบปลา

และเขาก็อยากเป็นชาวประมงด้วย

และใช้เวลานั่งหลายชั่วโมง

ตกปลาในถังของ Mama Leonor

Simoncito ทำเค้กหิมะ

ย่างบนถ่านแล้วหิว

โยนออกไป

แต่คัพเค้กก็แตกสลายในไม่ช้า

และดับถ่านไม่กินอะไรเลย … ".

ส่วนของ

“ Mirringa mirronga แมวแคนดงก้า

กำลังจะให้การเล่นซ่อนหา

และต้องการแมวและแมวทั้งหมด

อย่ากินหนูหรือรับประทานอาหารด้วย

หนู

'เพื่อดูแว่นตาของฉันปากกาและหมึก

และเราจะวางไพ่ก่อน

ให้Fuñasและ

ประโคม

และÑoñoและMarroñoและ Tompo และพวกเขา

สาว ๆ .

ตอนนี้เรามาดูกันว่าตู้เป็นอย่างไร

มีไก่และปลาเป็นสิ่งที่

ดี! '

…ดอกไม้โต๊ะซุป! …ติลิน!

ผู้คนกำลังมา พระเยซูช่างเป็นเรื่องวุ่นวาย!

พวกเขามาถึงโดยรถยนต์ตอนดึก

ลอร์ดและสตรีมี zalemas มากมาย

ในเครื่องแบบหางและถุงมือขนาดใหญ่

ด้วยปลอกคอที่แข็งมากและเสื้อคลุมที่หรูหรา…”.

วลี

-“ มันคือการเดินทางในวัยชราในยามค่ำคืน และเมื่อโลกถูกซ่อนจากคุณเปิดเพื่อนของฉันท้องฟ้าที่จ้องมองคุณ "

-“ และจากข่าวลือเกี่ยวกับความสุขของคนอื่นมีเพียงเสียงสะท้อนที่เศร้าโศกเท่านั้นที่มาถึงฉัน”

-“ พระเจ้าทำให้เป็นอย่างนั้น การร้องเรียนการตำหนิเป็นความมืดบอด ผู้ที่ให้คำปรึกษาแก่ผู้ไว้ทุกข์สูงกว่าความโศกเศร้าของเขาก็เป็นสุข!”

- "แม่ … ฉันจะตามคุณไป … คุณเห็นข้างหน้าว่ายกตัวอย่างให้ฉันฉันจะทำทันที"

-“ มันเป็นทะเลสาบเหมือนก้อนเมฆที่มีขอบสีเงินมีเครูบและมีความพลิ้วไหว ทะเลสาบเที่ยงคืนสีขาวเข้ม ระหว่างสวรรค์และโลกเช่นเดียวกับในโลกและภายนอก…”

-“ เด็กคนนี้เป็นระเบิดแรงบันดาลใจไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เขาเบื่อหน่าย แต่เป็นภาพ มันเป็นสิ่งที่อยากรู้อยากเห็นในทางปฏิบัติและมีสาระ เขาต้องการได้รับการสอนอย่างเป็นกลาง "

- "วันนี้ฉันว่างและว่างขอโหวตให้สาวผมสีน้ำตาลหุ่นบาง แต่เต็มไปด้วยใบหน้าที่ถูกต้องและเผ็ดร้อน"

-“ ฉันรักคุณเพราะธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ชอบอ้อมกอดของดวงอาทิตย์ยามเช้า ในฐานะที่เป็นเด็กกำพร้าชื่อของพ่อของเธอเป็นคุณธรรมของพระเจ้า

-“ คุณเป็นทุกอย่างสำหรับฉันสวรรค์โลกความฝันความเชื่อบ้าน คิดถึงคุณการมีชีวิตอยู่เป็นไปไม่ได้ กับคุณที่รักความชั่วร้ายเป็นสิ่งที่นึกไม่ถึง”

-“ ถ้านี่คือความรักโอ้หนุ่ม! ฉันรักคุณและหากนี่คือความกตัญญูฉันก็อวยพรคุณ ฉันเป็นที่รักของฉันเจ้านายของฉันฉันเรียกคุณว่าคนอื่นให้ชื่อคุณว่าเพื่อน "

อ้างอิง

1. ทามาโร, E. (2019). นกพิราบราฟาเอล (N / a): ชีวประวัติและชีวิต. สืบค้นจาก: biografiasyvidas.com.
2. นกพิราบราฟาเอล (2019) สเปน: Wikipedia สืบค้นจาก: es.wikipedia.org.
3. นกพิราบราฟาเอล (2017) โคลอมเบีย: Banrepcultural สืบค้นจาก: encyclopedia.banrepcultural.org.
4. นกพิราบราฟาเอล (ส. ฉ.). คิวบา: EcuRed กู้คืนจาก: ecured.cu.
5. ซานเชซ, Á. (2018) ราฟาเอลปอมโบคือใคร? (N / a): Educapeques. ดึงมาจาก: educapeques.com.