DIASTROPHISM: สาเหตุประเภทผลที่ตามมา - สิ่งแวดล้อม - 2025

ไดแอสโทรฟิสซึมเป็นกระบวนการทางธรณีวิทยาที่หินของเปลือกโลกอยู่ภายใต้การเคลื่อนย้ายสายพันธุ์การพับและการแตกหัก ซึ่งรวมถึงการเพิ่มขึ้นและลดลงของมวลทวีปตลอดจนการจมลงและเพิ่มขึ้นของภูมิภาคขนาดใหญ่

สาเหตุหลักของไดแอสโทรฟิสซึมคือการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกหรือธรณีภาคโดยกระแสการพาความร้อนของเสื้อคลุมของโลก การกระจัดเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการลอยตัวของทวีปและกระบวนการของการลดระดับชั้นของธรณีภาคในแมนเทิลหรือแอสเทโนสเฟียร์

การพับในหินตะกอน ที่มา: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Agiospavlos_DM_2004_IMG002_Felsenformation.JPG

Diastrophism แบ่งออกเป็นสองประเภทหลักคือ epi-genesis และ orogenesis Epirogenesis ประกอบด้วยการเคลื่อนไหวในแนวตั้งที่มีผลต่อพื้นที่ขนาดใหญ่และ orogenesis คือการเคลื่อนไหวในแนวนอนที่เกิดจากความผิดพลาดของโลกและการพับ

ปรากฏการณ์ไดแอสโทรฟิสซึมทำให้เกิดการสร้างแบบจำลองของพื้นผิวโลก อันเป็นผลมาจากปรากฏการณ์ epirogenic และ orogenic ทำให้เกิดเทือกเขาแอ่งตะกอนและโซ่เกาะภูเขาไฟ

สาเหตุ

สาเหตุพื้นฐานของปรากฏการณ์ไดแอสโทรฟิคคือกระแสการพาความร้อนของเสื้อคลุมของโลก สิ่งนี้ทำให้เกิดกระบวนการที่เกี่ยวข้องสองกระบวนการคือการกระจัดของแผ่นทวีปและกระบวนการมุดตัว

- การล่องลอยของทวีป

โลกมีแกนเหล็กหลอมเหลวที่ 4,000 ºCซึ่งเป็นชั้นหินที่มีซิลิกาเด่น หินของเสื้อคลุมอยู่ในส่วนผสมของสถานะตั้งแต่หลอมเหลวกึ่งหลอมเหลวจนถึงของแข็งจากส่วนล่างไปจนถึงชั้นบน

ด้านล่างของแมนเทิลคือลิโธสเฟียร์หรือเปลือกโลกที่อยู่ในสถานะของแข็ง

กระแสการพาความร้อน

ความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างด้านล่างและด้านบนของเสื้อคลุมทำให้เกิดการกระจัดของวัสดุทั้งแนวนอนและแนวตั้ง การเคลื่อนไหวนี้ช้ามากในระดับมนุษย์และลากเปลือกโลกที่กระจัดกระจายเป็นก้อนใหญ่ (ทวีป)

ในกระบวนการนี้บล็อกจะแยกหรือชนกันบีบอัดซึ่งกันและกันและทำให้เกิดกระบวนการไดแอสโทรฟิคที่แตกต่างกัน ในทางกลับกันมวลของวัสดุที่เป็นหินหลอมเหลว (แมกมา) อยู่ภายใต้แรงกดดันและอุณหภูมิสูง (600-1,000 ºC)

ด้วยเหตุนี้หินหนืดจึงเพิ่มขึ้นผ่านบริเวณที่เปราะบางที่สุดของเปลือกโลกและเกิดในรูปแบบของการปะทุของภูเขาไฟ กิจกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นในเทือกเขาใต้น้ำที่เรียกว่าสันเขากลางมหาสมุทร

ในสันเขาเหล่านี้วัสดุใหม่จะแทนที่พื้นมหาสมุทรที่มีอยู่และทำให้เกิดการเคลื่อนตัว พื้นมหาสมุทรที่ถูกเคลื่อนย้ายนั้นจะลงเอยด้วยการชนกับแผ่นทวีป

- การย่อย

เมื่อแผ่นมหาสมุทรชนกับแผ่นอื่นไม่ว่าจะเป็นมหาสมุทรหรือทวีปที่สูงกว่าพื้นมหาสมุทรจะถูกบังคับให้จมลง ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าการมุดตัว (subduction) และผลักเปลือกโลกในมหาสมุทรเข้าหาแมนเทิลละลายที่นั่นเนื่องจากอุณหภูมิสูง

แผ่นเปลือกโลก. แหล่งที่มา: ภาษาอังกฤษ: แปลโดย Mario Fuente Cid ในซอฟต์แวร์ฟรี Inkscape ภาษาสเปน: แปลโดย Mario Fuente Cid ในซอฟต์แวร์ฟรี Inkscape

ระบบทั้งหมดทำงานเหมือนโซ่ลำเลียงที่ในอีกด้านหนึ่งก่อให้เกิดเปลือกโลกใหม่ (ภูเขาไฟ) และในอีกด้านหนึ่งจะนำกลับมาใช้ใหม่ (การย่อยสลาย) ในจุดที่เกิดการหักเหจะเกิดแรงกดดันขึ้นและลงอย่างมากรวมทั้งการเคลื่อนที่ในแนวนอน

ประเภท

diastrophism มีสองประเภทหลักซึ่งกำหนดตามความกว้างและความเข้ม ได้แก่ epirogenesis และ orogenesis

- เอพิเจเนซิส

Epirogenesis เกี่ยวข้องกับกระบวนการของธรรมชาติในแนวตั้งการขึ้นและลงอย่างช้าๆซึ่งส่งผลกระทบต่อพื้นที่ขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามผลกระทบต่อการจัดเรียงวัสดุไม่ได้มีการทำเครื่องหมายมากนักทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าโครงสร้างที่สงบ

Monocline และ aclinear

การเคลื่อนไหวจากน้อยไปหามากเหล่านี้สร้างโครงสร้างที่สามารถเป็น monoclinal หรือ aclinear ในกรณีแรกเป็นโครงสร้างทางธรณีวิทยาที่ชั้นทั้งหมดขนานกันและมีความลาดเอียงเพียงทิศทางเดียว

ในขณะที่ aclinear จะนูนขึ้นโดยไม่มีการพับใด ๆ และสามารถเป็นบวกสร้างเนินเขาหรือเชิงลบและสร้างแอ่งสะสม

Guiana Shield ในเวเนซุเอลา ที่มา: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mt_Roraima_in_Venezuela_001.JPG

โล่เกิดจาก epigenesis เช่น Guiana Shield (ทางเหนือของอเมริกาใต้) หรือ Canadian Shield โดยมี Precambrian โผล่ขึ้นมา กระบวนการไดแอสโทรฟิคเหล่านี้ยังก่อให้เกิดแอ่งตะกอน

การเคลื่อนไหวของ epirogenic เชิงลบ

ในที่นี้มีการอ้างอิงถึงการทรุดตัวของเปลือกโลกซึ่งแม้ว่าจะมีความยาวไม่กี่ร้อยเมตร แต่ก็ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างเช่นการทรุดตัวของไหล่ทวีปทำให้เกิดการรุกล้ำของน้ำทะเลเข้าสู่ด้านในของทวีป

การเคลื่อนไหวของ epirogenic ในเชิงบวก

เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ขึ้นด้านบนของเปลือกโลกซึ่งในลักษณะเดียวกันแม้ว่าจะช้าและไม่มีระดับความสูงมาก แต่ก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ตัวอย่างเช่นการเพิ่มขึ้นของระดับพื้นทวีปทำให้เกิดการถอนตัวของน้ำทะเลตื้นที่ครอบครองพื้นที่ทวีป

- Orogenesis

ในส่วนของมัน orogenesis หมายถึงกระบวนการในแนวนอนที่มีผลต่อพื้นที่แคบ ๆ ของเปลือกโลก ในกรณีนี้ผลกระทบต่อการจัดเรียงวัสดุมีการทำเครื่องหมายไว้มากและมีการสร้างโครงสร้างที่ทรมานซึ่งทำให้เกิดการเคลื่อนย้าย

เนื่องจากกระบวนการ orogenic เกิดขึ้นที่จุดเชื่อมต่อของแผ่นทวีป ในการเคลื่อนที่ชนกันของแผ่นเปลือกโลกจะก่อให้เกิดแรงบีบอัดสัมผัสขนาดใหญ่

ดังนั้นจึงมีการสร้างรอยพับหักหักผิดรูปและการเคลื่อนย้ายซึ่งทำให้เกิดรอยนูนที่ผิดรูปและงอ

ความผิดพลาด

ความผิดพลาดทางธรณีวิทยาคือการแตกหักของระนาบที่ทั้งสองบล็อกที่เกิดขึ้นจะเคลื่อนที่ในแนวตั้งหรือแนวนอนโดยเทียบเคียงกัน เกิดจากแรงกดดันในแนวนอนเนื่องจากการเคลื่อนตัวของมวลทวีปและเมื่อมีการเคลื่อนไหวก็จะทำให้เกิดแผ่นดินไหว

ข้อผิดพลาด San Andrés (สหรัฐอเมริกา) ที่มา: Ikluft

ความล้มเหลวมีหลายประเภทขึ้นอยู่กับทิศทางของแรงกดและอาจเป็นความล้มเหลวแบบปกติหรือแบบย้อนกลับก็ได้ ในกรณีแรกบล็อกจะถูกแยกออกจากกันในขณะที่ในช่วงที่สองบล็อกจะถูกบีบอัดทีละบล็อก

ในทางกลับกันในการฉีกขาดหรือความผิดพลาดในการเปลี่ยนแปลงบล็อกจะเคลื่อนที่ในแนวนอนด้วยความเคารพซึ่งกันและกัน

แรงผลักดัน

นี่เป็นความผิดย้อนกลับประเภทที่เฉพาะเจาะจงมากซึ่งหินของชั้นล่างจะถูกดันขึ้นไป นี่เป็นสาเหตุที่วัสดุทางธรณีวิทยาที่เก่าแก่ที่สุดอยู่เหนือวัสดุล่าสุดนั่นคือพวกมันขี่มัน

กอด

การพับโดยทั่วไปเกิดขึ้นในหินตะกอนภายใต้แรงกดในแนวนอน เมื่อเผชิญกับแรงกดดันเหล่านี้ชั้นหินจะไม่แตกสลายพวกมันจะพับหรือโค้งเป็นคลื่นเท่านั้น

เมื่อพับนูนกลายเป็นยอดเรียกว่าแอนติไลน์ในขณะที่ถ้าเว้ากลายเป็นหุบเขาเรียกว่าซินคลินอล

ผลที่ตามมา

Diastrophism เป็นสาเหตุหนึ่งของการก่อตัวของรูปนูนของดาวเคราะห์เกาะต่างๆเทือกเขาแอ่งการตกตะกอนและลักษณะทางกายภาพอื่น ๆ

หมู่เกาะภูเขาไฟ

ในขอบเขตระหว่างแผ่นเปลือกโลกเมื่อการลดลงของแผ่นหนึ่งภายใต้อีกแผ่นหนึ่งเกิดขึ้นความผิดพลาดและการเคลื่อนตัวที่เพิ่มขึ้นจะเกิดขึ้น สิ่งนี้สร้างสันเขาของเรือดำน้ำที่มีการระเบิดของภูเขาไฟสูงกว่าระดับความสูงบางส่วนและสร้างโซ่เกาะภูเขาไฟ

เกาะอีสเตอร์ (ภูเขาไฟ) ที่มา: Alanbritom

เหล่านี้เรียกว่าซุ้มเกาะภูเขาไฟที่มีอยู่มากมายในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกและยังพบได้ในมหาสมุทรแอตแลนติก ตัวอย่างเช่นหมู่เกาะ Aleutian ในแปซิฟิกและ Lesser Antilles ในทะเลแคริบเบียน (แอตแลนติก)

เทือกเขา

ในพื้นที่ขนาดใหญ่ของการติดต่อระหว่างแผ่นทวีปหรือระหว่างแผ่นมหาสมุทรกับทวีปพวกเขาสร้างแนวภูเขา ตัวอย่างคือเทือกเขาแอนดีสที่เกิดจากการชนกันของแผ่นเปลือกโลกมหาสมุทร (ของมหาสมุทรแปซิฟิก) กับแผ่นทวีป (แผ่นเปลือกโลกอเมริกาใต้)

เทือกเขาหิมาลัย. ที่มา: Guilhem Vellut จากปารีส

ในกรณีของเทือกเขาหิมาลัยมีต้นกำเนิดจากการชนกันของแผ่นทวีป 2 แผ่น ที่นี่แผ่นเปลือกโลกอินเดียที่ได้มาจากทวีปกอนด์วานาโบราณและแผ่นเปลือกโลกยูเรเชียได้รับผลกระทบเมื่อ 45 ล้านปีก่อน

ในส่วนของมันเทือกเขาแอปพาเลเชียนเกิดขึ้นจากการชนกันของแผ่นทวีปอเมริกาเหนือยูเรเซียและแอฟริกาเมื่อพวกเขาก่อตัวเป็นทวีป Pangea

โล่

กระบวนการของ epyrogenesis ในเชิงบวกทำให้เกิดพื้นที่ส่วนใหญ่ของหินแปรและหินอัคนี ส่วนใหญ่เป็นภูมิประเทศที่ราบเรียบหรือมีเนินเขาและที่ราบ แต่ยังมีพื้นที่สูง

ในอเมริกามีโล่ในแคนาดาและในอเมริกาใต้และกรีนแลนด์ประกอบด้วยโล่ขนาดใหญ่ ในยูเรเซียมีเกราะป้องกันทางทิศเหนือในบอลติกและในไซบีเรียและทางตอนใต้ในจีนและอินเดีย

ต่อมาพวกเขาครอบครองพื้นที่ขนาดใหญ่ในแอฟริกาและคาบสมุทรอาหรับ ในที่สุดพวกเขาก็ปรากฏตัวในออสเตรเลียโดยเฉพาะในตะวันตก

ทะเลตื้น

เนื่องจากการเคลื่อนย้าย epirogenic ของการสืบเชื้อสายของไหล่ทวีปทางชายฝั่งตอนเหนือของทวีปอเมริกาใต้ในช่วง Paleozoic การรุกทางทะเลจึงเกิดขึ้น จุดนี้เกิดจากทะเลตื้นที่ปกคลุมส่วนขยายของเวเนซุเอลาในปัจจุบัน

ต่อจากนั้นการเคลื่อนตัวขึ้นทำให้ทะเลถดถอยตะกอนถูกบดอัดและต่อมาในระดับตติยภูมิพวกมันได้รับการเลี้ยงดูในขั้นต้นของแอนเดียน ปัจจุบันฟอสซิลแอมโมไนต์ถูกพบจากทะเลน้ำตื้นโบราณที่ความสูงมากกว่า 3,000 เมตรจากระดับน้ำทะเลในเทือกเขาแอนดีส

อ้างอิง

1. บิลลิงส์, ส.ส. (2503). Diastrophism และอาคารภูเขา แถลงการณ์สมาคมธรณีวิทยาแห่งอเมริกา
2. แชมเบอร์ลิน, RT (2468) The Wedge Theory of Diastrophism. วารสารธรณีวิทยา.
3. โรจาส - วิลเชส, OE (2549). Diastrophism Epirogenesis และ orogenesis มหาวิทยาลัยConcepciónคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ - วิถีชีวิต - ภูมิศาสตร์
4. Scheidegger, AE (1952) ลักษณะทางกายภาพของสมมติฐานการหดตัวของ orogenesis วารสารฟิสิกส์ของแคนาดา.
5. ซูดิโร, พี. (2014). ทฤษฎีการขยายตัวของโลกและการเปลี่ยนจากสมมติฐานทางวิทยาศาสตร์ไปสู่ความเชื่อทางวิทยาศาสตร์เทียม ชี่ ภูมิศาสตร์อวกาศวิทย์.