ยาลูกกลอนอาหาร: เกิดขึ้นที่ไหนและอย่างไรทัวร์ - กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยา - 2025

ยาลูกกลอนอาหารเป็นสารที่จะเกิดขึ้นในกระบวนการย่อยอาหารเมื่ออาหารที่ได้รับจากปากและถูกบดขยี้โดยพวกเขา ในขั้นตอนนี้การทำงานของเอนไซม์ต่างๆในน้ำลายที่ช่วยในการย่อยสลายของสารที่บริโภคก็โดดเด่นเช่นกัน

เมื่อบดอาหารอัตราส่วนพื้นผิวต่อปริมาตรของอนุภาคจะเพิ่มขึ้น การที่มีพื้นผิวสัมผัสมากขึ้นจะทำให้เอนไซม์ย่อยสลายยาลูกกลอนได้ง่ายและมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ลูกกลอนของอาหารจะเกิดขึ้นในช่วงแรกของการย่อยอาหาร ในภาพคุณจะเห็นระบบที่สมบูรณ์ซึ่งจัดระบบทางเดินของอาหารและช่วยให้สามารถดึงสารอาหารได้
ที่มา: Mariana Ruiz (ฉบับภาษาอังกฤษ); ผู้ใช้: Bibi Saint-Pol, Jmarchn (เวอร์ชันภาษาสเปนแปลโดยผู้ใช้: AlvaroRG)

เมื่อกระบวนการย่อยอาหารดำเนินไปยาลูกกลอนจะมีการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติต่างๆ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ - ส่วนใหญ่เกิดจากการย่อยทางเคมีและทางกล - มีความจำเป็นสำหรับการดึงสารอาหารสูงสุด

เมื่อลูกกลอนเข้าสู่กระเพาะอาหารและรวมกับน้ำย่อยเรียกว่า chyme ในทำนองเดียวกันเมื่อ chyme ผสมกับสารของลำไส้เล็กส่วนต้นในลำไส้เล็กจะกลายเป็นไคล์

ยาลูกกลอนเกิดขึ้นที่ไหนและอย่างไร?

หนึ่งในหัวข้อที่เกี่ยวข้องมากที่สุดในสรีรวิทยาของสัตว์คือการทำความเข้าใจว่าอาหารถูกแปรรูปโดยสิ่งมีชีวิตอย่างไรและพวกมันสามารถดูดซึมสารอาหารในอาหารได้อย่างไร หนึ่งในขั้นตอนเริ่มต้นในการย่อยอาหารคือการสร้างลูกกลอนอาหาร

ในสัตว์การรับอาหารเกิดขึ้นผ่านทางเดินเซฟาลิกของร่างกาย สิ่งนี้ตั้งอยู่ในบริเวณกะโหลกของทางเดินอาหารและมีช่องเปิดออกสู่ภายนอกทำให้อาหารเข้าได้ ในมนุษย์อาหารจะได้รับทางปาก

ทางเดินเซฟาลิกเป็นกลุ่มของอวัยวะที่เกิดจากโครงสร้างเฉพาะสำหรับการจับและกลืนอาหาร ส่วนของปากหรือฟันต่อมน้ำลายช่องปากลิ้นคอหอยและโครงสร้างที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ประกอบเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของการรับสัญญาณ

เมื่ออาหารเข้ามาฟันจะถูกบดและสารจะผสมกับเอนไซม์ที่ไฮโดรไลซ์ส่วนประกอบ นี่คือวิธีการสร้างยาลูกกลอน

สัตว์กินเนื้อและนก

ขึ้นอยู่กับกลุ่มสัตว์ที่ศึกษาทางเดินเซฟาลิกมีการปรับตัวที่สอดคล้องกับอาหารของสมาชิก ตัวอย่างเช่นเขี้ยวและจงอยปากแหลมขนาดใหญ่เป็นการปรับตัวของทางเดินเซฟาลิกในสัตว์กินเนื้อและนกตามลำดับ

น้ำลาย

ในระหว่างการสร้างยาลูกกลอนน้ำลายเป็นองค์ประกอบสำคัญของกระบวนการนี้ ดังนั้นเราจะเจาะลึกองค์ประกอบและการทำงานของมันอีกเล็กน้อย

ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมรวมถึงมนุษย์น้ำลายจะหลั่งออกมาจากต่อมน้ำลายสามคู่ สิ่งเหล่านี้ตั้งอยู่ในช่องปากและจำแนกตามตำแหน่งของพวกมันออกเป็นหู, ขากรรไกรล่างและใต้ลิ้น การหลั่งนี้อุดมไปด้วยเอนไซม์เช่นอะไมเลสและไลเปส

เคมีของน้ำลายขึ้นอยู่กับกลุ่มและอาหารของสัตว์ ตัวอย่างเช่นสัตว์บางชนิดมีสารพิษหรือสารต้านการแข็งตัวของเลือด ในสัตว์ที่กินเลือดสิ่งเหล่านี้ทำหน้าที่ส่งเสริมการไหลเวียนของของเหลวในระหว่างกระบวนการให้อาหาร

นอกเหนือจากการส่งเสริมการย่อยของโมเลกุลขนาดใหญ่ที่ประกอบเป็นอาหารแล้วน้ำลายยังทำหน้าที่เป็นสารหล่อลื่นที่ช่วยอำนวยความสะดวกในกระบวนการกลืนยาลูกกลอน นอกจากนี้การมีเมือก (สารที่อุดมไปด้วยมิวซิน) ให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติม

การหลั่งน้ำลายเป็นกระบวนการที่ประสานกันโดยการบริโภคอาหารเอง ความรู้สึกของรสชาติและกลิ่นยังมีบทบาทสำคัญมากในการผลิตนี้ ต่อมน้ำลายผลิตน้ำลายภายใต้สิ่งเร้าจากระบบซิมพาเทติกและพาราซิมพาเทติก

การท่องเที่ยว

เมื่อร่างกายบดอาหารด้วยฟันและสารผสมกับน้ำลายแล้วกระบวนการกลืนหรือกลืนยาลูกกลอนจะเกิดขึ้น ใน chordates - รวมถึงมนุษย์ - ขั้นตอนนี้ได้รับความช่วยเหลือจากการมีภาษา

คอหอยและหลอดอาหาร

คอหอยเป็นท่อที่เชื่อมระหว่างช่องปากกับหลอดอาหาร เมื่อลูกกลอนอาหารผ่านช่องนี้กลไกการสะท้อนกลับหลายชุดจะเปิดใช้งานซึ่งมาจากทางเดินของอาหารพื้นดินไปยังช่องทางเดินหายใจ

หลอดอาหารเป็นโครงสร้างที่ทำหน้าที่นำลูกกลอนอาหารจากทางเดินเซฟาลิกไปยังส่วนหลังของระบบย่อยอาหาร ในสัตว์บางชนิดการขนส่งนี้ได้รับความช่วยเหลือจากการเคลื่อนไหวของ peristaltic จากช่องปากหรือคอหอย

สัตว์อื่น ๆ มีโครงสร้างเพิ่มเติมที่มีส่วนร่วมในการนำอาหาร ตัวอย่างเช่นในนกเราพบพืชผล ประกอบด้วยบริเวณคล้ายถุงที่กว้างขึ้นซึ่งใช้สำหรับเก็บอาหารเป็นหลัก

กระเพาะอาหาร

สัตว์จำนวนมากทำกระบวนการย่อยอาหารของลูกกลอนในอวัยวะที่เรียกว่ากระเพาะอาหาร โครงสร้างนี้มีหน้าที่จัดเก็บและย่อยอาหารด้วยเอนไซม์

ในสัตว์มีกระดูกสันหลังการย่อยสลายเกิดขึ้นในกระเพาะอาหารเนื่องจากเอนไซม์ที่เรียกว่าเปปซินและกรดไฮโดรคลอริก สภาพแวดล้อมที่เป็นกรดอย่างมีนัยสำคัญนี้จำเป็นต่อการหยุดการทำงานของเอนไซม์

กระเพาะอาหารยังก่อให้เกิดการย่อยอาหารเชิงกลซึ่งมีการเคลื่อนไหวหลายอย่างที่นำไปสู่การผสมอาหารและการเตรียมกระเพาะอาหาร

กระเพาะอาหารสามารถนำเสนอได้หลายรูปแบบโดยขึ้นอยู่กับชนิดของสัตว์โดยแบ่งตามจำนวนช่องเป็น monogastric และ digastric สัตว์มีกระดูกสันหลังโดยทั่วไปมีกระเพาะอาหารประเภทแรกมีถุงกล้ามเนื้อเดียว กระเพาะอาหารที่มีมากกว่าหนึ่งห้องเป็นเรื่องปกติของสัตว์เคี้ยวเอื้อง

ในนกบางชนิด - และปลาน้อยมาก - มีโครงสร้างเพิ่มเติมที่เรียกว่า gizzard อวัยวะนี้มีพลังมากและมีกล้ามเนื้อตามธรรมชาติ

บุคคลที่กินหินหรือองค์ประกอบที่คล้ายกันและเก็บไว้ใน gizzard เพื่ออำนวยความสะดวกในการบดอาหาร ในกลุ่มสัตว์ขาปล้องอื่น ๆ มีโครงสร้างที่คล้ายคลึงกับ gizzard: proventriculus

ลำไส้เล็ก

เมื่อทางเดินผ่านกระเพาะอาหารเสร็จสิ้นสารอาหารที่ผ่านกระบวนการจะยังคงเดินทางผ่านทางเดินตรงกลางของระบบย่อยอาหาร ในส่วนนี้เหตุการณ์การดูดซึมของสารอาหารเกิดขึ้นรวมทั้งโปรตีนไขมันและคาร์โบไฮเดรต เมื่อดูดซึมแล้วจะผ่านเข้าสู่กระแสเลือด

อาหารออกจากกระเพาะอาหารผ่านโครงสร้างที่เรียกว่า pyloric sphincter การคลายตัวของกล้ามเนื้อหูรูดช่วยให้อาหารแปรรูปเข้าสู่ลำไส้เล็กส่วนแรกเรียกว่าลำไส้เล็กส่วนต้น

ในขั้นตอนนี้ค่า pH ของกระบวนการเปลี่ยนแปลงอย่างมากโดยเปลี่ยนจากสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดไปเป็นด่าง

ลำไส้เล็กส่วนต้น

ลำไส้เล็กส่วนต้นเป็นส่วนที่ค่อนข้างสั้นและเยื่อบุผิวจะหลั่งเมือกและของเหลวออกจากตับและตับอ่อน ตับเป็นผู้ผลิตเกลือน้ำดีที่ทำให้ไขมันเป็นอิมัลชันและเพิ่ม pH ของอาหารแปรรูป

ตับอ่อนผลิตน้ำผลไม้จากตับอ่อนที่อุดมไปด้วยเอนไซม์ (ไลเปสและคาร์โบไฮเดรต) การหลั่งนี้ยังมีส่วนร่วมในการทำให้ pH เป็นกลาง

Jejunum และ ileum

จากนั้นเราจะพบ jejunum ซึ่งเป็นหน้าที่ของสารคัดหลั่งด้วย ในส่วนที่สองของการดูดซึมของลำไส้เล็กเกิดขึ้น สุดท้ายคือ ileum จะเน้นไปที่การดูดซึมสารอาหาร

ลำไส้ใหญ่

การหลั่งเอนไซม์ย่อยอาหารไม่ได้เกิดขึ้นที่ลำไส้ใหญ่ การหลั่งสารเน้นไปที่การสร้างมิวซินเป็นหลัก

ลำไส้ใหญ่ (คำที่ใช้เรียกลำไส้ใหญ่) ทำหน้าที่หลายอย่างของการเคลื่อนไหวซึ่งวัสดุกึ่งแข็งที่มาจากลำไส้เล็กสามารถผสมกับสารคัดหลั่งของลำไส้ใหญ่ได้

จุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ก็มีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน (พวกที่อยู่รอดจากสภาวะที่รุนแรงของการไหลผ่านกระเพาะอาหาร)

อาหารสามารถอยู่ในลำไส้ใหญ่ได้เป็นเวลานานโดยเฉลี่ยระหว่าง 3 ถึง 4 ชั่วโมง ครั้งนี้กระตุ้นให้เกิดกระบวนการหมักโดยจุลินทรีย์ สังเกตว่าการขาดเอนไซม์ไฮโดรไลติกในลำไส้ใหญ่ได้รับการชดเชยอย่างไรโดยผู้อยู่อาศัยเล็ก ๆ เหล่านี้

แบคทีเรียไม่เพียง แต่มีส่วนร่วมในกระบวนการหมักเท่านั้น พวกเขายังมีส่วนร่วมในการผลิตวิตามินสำหรับสิ่งมีชีวิตที่เป็นเจ้าภาพ

การล้าง

หลังจากการหมักและการสลายส่วนประกอบอื่น ๆ แล้วลำไส้ใหญ่จะเต็มไปด้วยสสารที่ไม่ถูกย่อย นอกจากนี้อุจจาระยังอุดมไปด้วยแบคทีเรียและเซลล์เยื่อบุผิว ลักษณะสีของอุจจาระนั้นมาจากรงควัตถุ urobilin ซึ่งเป็นอนุพันธ์ของบิลิรูบิน

การสะสมของอุจจาระในทวารหนักจะช่วยกระตุ้นตัวรับหลายตัวที่ส่งเสริมกระบวนการถ่ายอุจจาระ ในมนุษย์ความดันในระบบควรอยู่ที่ประมาณ 40 mmHg เพื่อกระตุ้นการสะท้อนการถ่ายอุจจาระ สุดท้ายอุจจาระออกมาทางช่องทวารหนัก ด้วยขั้นตอนสุดท้ายนี้เส้นทางของยาลูกกลอนอาหารจะสิ้นสุดลง

ความแตกต่างกับ chyme

ในขณะที่ยาลูกกลอนเคลื่อนไปตามระบบย่อยอาหารจะได้รับการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและทางเคมีหลายอย่าง เนื่องจากการดัดแปลงเหล่านี้ชื่อของสารอาหารที่ผ่านกระบวนการบางส่วนจึงเปลี่ยนชื่อไป ดังที่เราได้กล่าวไปแล้วว่ายาลูกกลอนประกอบด้วยส่วนผสมของอาหารที่มีเอนไซม์ในกระเพาะอาหารและเมือก

เมื่อลูกกลอนอาหารไปถึงกระเพาะอาหารจะผสมกับเอนไซม์มากขึ้นและน้ำย่อยที่เป็นกรดของอวัยวะ ณ จุดนี้ยาลูกกลอนจะมีความสม่ำเสมอกึ่งเหลวคล้ายกับการวางและเรียกว่า chyme

ความแตกต่างกับ chyle

chyme เป็นไปตามเส้นทางที่เราเกี่ยวข้อง เมื่อเข้าสู่ส่วนแรกของลำไส้เล็กลำไส้เล็กส่วนต้นจะผสมกับสารเคมีพื้นฐานจำนวนมาก เมื่อถึงจุดนี้ในการย่อยอาหารจะมีส่วนผสมของของเหลวเกิดขึ้นซึ่งเราจะเรียกว่าไคล์

โปรดสังเกตว่าคำศัพท์ของอาหารลูกกลอน, chyme และ chyle พยายามที่จะอธิบายการผ่านไปของอาหารในขั้นตอนต่างๆของการย่อยอาหารและไม่ใช่ส่วนประกอบที่แตกต่างกัน มันเป็นความแตกต่างชั่วคราว

อ้างอิง

1. Anta, R. & Marcos, A. (2006). Nutriguía: คู่มือโภชนาการทางคลินิกในการดูแลเบื้องต้น. การร้องเรียนด้านบรรณาธิการ
2. Arderiu, XF (1998). ชีวเคมีคลินิกและพยาธิวิทยาระดับโมเลกุล Reverte
3. Eckert, R. , Randall, R. , & Augustine, G. (2002). สรีรวิทยาของสัตว์: กลไกและการปรับตัว WH ฟรีแมนแอนด์โค
4. Hickman, CP, Roberts, LS, Larson, A. , Ober, WC, & Garrison, C. (2001). หลักการบูรณาการของสัตววิทยา McGraw-Hill
5. Hill, RW, Wyse, GA, Anderson, M. , & Anderson, M. (2004). สรีรวิทยาของสัตว์. Sinauer Associates
6. ราสโตกี, เซาท์แคโรไลนา (2550). สิ่งจำเป็นของสรีรวิทยาของสัตว์ นานาชาติยุคใหม่.
7. Rodríguez, MH และ Gallego, AS (1999) สนธิสัญญาโภชนาการ รุ่นDíaz de Santos